امام باقر علیه السلام، است که میفرماید: «إِنَّ أَقْرَبَ مَا یَکُونُالْعَبْدُ إِلَى الْکُفْرِ أَنْ یُؤَاخِیَ الرَّجُلُ الرَّجُلَ عَلَىالدِّینِ فَیُحْصِیَ عَلَیْهِ زَلَّاتِهِ لِیُعَنِّفَهُ بِهَا یَوْماًمَا»

نزدیک‌ترین حالت بنده به کفر هنگامیست که با شخصی برادر دینی باشد ولغزش‌ها و خطاهاى او را [در پیش خود حفظ و] جمع کند تا بتواند روزى او رابخاطر آن‌ها سرزنش کند.(وسائل الشیعة، ج12، ص 274)